Hoe mijn ontdekkingsreis begon.... een persoonlijk verhaal
Negen jaar geleden zag mijn leven er heel anders uit.
December 2008.
Mijn vader heeft net te horen gekregen dat hij nierkanker heeft. Een schok voor mijn vader en mijn moeder, maar ook voor mij als dochter. Ik had het nog nooit van zo dichtbij meegemaakt. Ik kende wel mensen met kanker maar niet binnen de familie.
Ik wist niet wat ik kon doen. Wist alleen van chemo en bestralen en dat je daar erg ziek van kan zijn. Verder was het een zaak van doktoren en het ziekenhuis om mijn vader te helpen, dacht ik.
Hoe lang mijn vader nog had was niet helemaal duidelijk en een onzekere tijd begon. Ik kon alleen maar toekijken en voelde me machteloos over zoveel onrecht. Een periode van onderzoeken en ziekenhuis bezoeken ging van start.
Het zou de laatste keer worden dat we kerst vierden samen met mijn vader.
Tegen de zomer van 2009 moest mijn vader geopereerd worden en lag hij in het ziekenhuis. De vooruitzichten waren niet echt rooskleurig. De operatie was min of meer geslaagd, maar de complicaties waren er niet minder om.
Ik vond het heel moeilijk om mijn vader zo te zien aftakelen. Mijn vader die altijd zo groot en sterk was en alles kon in mijn ogen.
Het was grauw en mager en had zeer weinig energie. Eigenlijk was er weinig meer over van de vader die ik kende.
De zomervakantie begon en ik ging met mijn gezin op vakantie. Mijn vader lag nog steeds in het ziekenhuis. We hadden geen idee hoe lang hij nog had. We namen afscheid van hem in het ziekenhuis, niet wetende of we hem nog levend terug zouden zien.
We pasten ons vakantie schema aan en zorgde er voor dat als het nodig was, we snel naar huis zouden kunnen.
Twee en halve week later waren we weer thuis en was mijn vader er nog. Hij was inmiddels thuis. Nu was het de beurt van mijn zus en haar gezin om op vakantie te gaan. Met mijn vader ging het inmiddels behoorlijk slecht, hij lag aan de zuurstof in bed en opstaan was eigenlijk niet meer mogelijk.
Het was lijden, afzien en wachten op de dood. Midden in de vakantie van mijn zus, op maandag 17 augustus 2009, overleed mijn vader aan de gevolgen van nierkanker.
De dag na het overlijden van mijn vader werd mijn dochter 3 jaar. Mijn vader heeft het niet meer mogen meemaken. Een groot gemis is wat blijft.
En ik ………ik had niets kunnen doen om zijn leven/lijden dragelijker te maken. Ik was machteloos.
Ik denk dat dat het moment was waarop ik (onbewust) begon aan mijn ontdekkingsreis van Het Leven.
Na zijn overlijden, in september van dat zelfde jaar, moest ik zelf geopereerd worden aan een cyste die inmiddels de grote van een kleine meloen had gekregen. Ik had de operatie uitgesteld omdat ik niet wilde dat ik zelf in het ziekenhuis lag als mijn vader plotseling zou overlijden. De operatie verliep goed en ik herstelde snel.
Enige tijd later kwam ik iemand tegen die mij het vertelde over gezonde voeding. Daar ben ik toen min of meer ingedoken en ik kreeg een hele nieuwe kijk op eten en drinken in relatie tot gezondheid.
Tot op de dag van vandaag ben ik me bewuster met voeding gaan bezig houden. Ik heb me er behoorlijk in verdiept. En nog steeds kijk ik met verbazing wat er met ons eten gebeurt.
Steeds meer producten laat ik inmiddels staan en ik kijk uit gewoonte naar de ingrediënten op de verpakking. Dat betekent niet dat ik nooit meer iets “ongezonds’” eet, maar ik kies veel bewuster of ik het wel of niet neem.
Daarna begonnen ook andere dingen mij te interesseren. Ik begon met een cursus Reiki en deed andere cursussen die in die lijn lagen. Mijn interesse groeide meer en meer voor dingen die anders waren dan "normaal". Zoals het feit dat alles energie is en hoe dat voor iedereen van toepassing is. Of hoe dat nou werkt met de kracht van gedachten.
Ik mag wel zeggen dat het mij veel inzichten heeft gebracht. Ik heb inmiddels een hele andere kijk op de allerdaagse dingen en ik heb gezien dat niets is wat het lijkt.
Ik heb ook ontdekt dat wij als mensen zo enorm veel capaciteiten en vermogens (Super-Powers) bezitten die wij niet meer kennen of gebruiken en die ons nergens worden geleerd. Wij zijn tot zoveel meer in staat zijn dan we ooit voor mogelijk kunnen houden.
Ik wou dat ik negen jaar geleden wist, wat ik nu weet. Dan had ik wellicht iets voor mijn vader kunnen doen, in plaats van machteloos toekijken. Maar ik weet ook dat zo heeft moeten zijn. Dat het overlijden van mijn vader, het startschot is geweest voor mijn ontwikkeling en van mijn ontdekking van zoveel moois.
Elke dag ontdek ik zoveel bijzondere dingen. Ontvang ik zoveel gave levens veranderende inzichten, die het leven nog weer simpeler maken.
Wat ik heb geleerd in deze ontdekkingsreis van Het Leven, is dat we het leven veel moeilijker en ingewikkelder maken dan het werkelijk is.
Wat we missen is de Handleiding van Het Leven
Door een nieuw begrip en een diepgaand inzicht , ontdekte ik:
De Handleiding van Het Leven!
Deze handleiding heeft mijn leven in heel veel opzichten ten goede veranderd.
Er zijn zoveel dingen die wij nog niet weten. Die we nog niet kunnen begrijpen. En het is soms ook niet te begrijpen. Het leven zit zo anders in elkaar dan we denken. Ik had dit negen jaar geleden ook niet gelooft.
- Wat als we tot nu toe steeds in de verkeerde richting hebben gezocht naar antwoorden.?
- Wat als alle antwoorden altijd voor jou beschikbaar zijn?
- Wat als wij de bron zijn van alles?
- Wat als de Spelregels van Het Leven de sleutel is naar een moeitelozer en ontspannen leven?
Met dit alles wat ik diep van binnen weet en voel, wil ik iets doen. Ik wil het delen met jou en met iedereen die open staat voor het leren over de Handleiding van Het Leven.
Laten we alles vergeten wat we denken te weten over hoe het leven werkt.
Sta open voor een totaal nieuwe kijk op het leven.
Ik wil je een alvast een tip geven uit de Spelregels van Het Leven geven: Geloof niet alles wat je denkt!
Wil jij ook de Handleiding van Het Leven. ontdekken? Let me know! . Gun jezelf het beste!
Liefs Erna
