Ik moet nog zoveeeeel doen!
Het moment dat ik denk aan alles wat ik nog moet (en wil) doen, ontploft bijna mijn hoofd.
De wasmand puilt uit, de vaatwasser wil leeg geruimd worden, de vloer schreeuwt om aandacht van de stofzuiger en de dweil. De zolder wil opgeruimd worden, de ramen moeten gelapt, de tuin wil onkruidvrij zijn.
Er moeten nog boodschappen gehaald worden voor het weekend. De hond moet er nog uit, de kattenbak moet verschoond. En dan nog de badkamer. HELP, wanneer moet ik die doen?
En o ja, ik wil ook nog een blog schrijven.
Pffff, dat is nog maar het begin. Mijn hoofd staat op het punt van ontploffen. Dat is bij mij het moment dat ik stop, want er is zoveel dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen.
Ik stop.
Nog voordat ik met iets ben begonnen, stop ik gewoon helemaal.
Ik doe niets.
Ik weet het gewoon even niet waar ik moet beginnen.
Misschien heb jij dat ook wel. Dat je hoofd zo druk kan zijn, dat je helemaal dichtslaat en niets doet.
Eerst maar eens koffie
Terwijl ik sta te wachten tot de koffiebonen worden gemalen en melk wordt opgeklopt, open ik de vaatwasser en begin gewoon. Eerst de onderste lade. Dan de bovenste. Het bestekmandje doe ik als laatste. Ik heb toch even niets te doen dan wachten op de koffie.
Ondertussen is mijn vers gezette cappuccino klaar, en niet onbelangrijk: ook de vaatwasser-klus is geklaard. Gewoon, zonder na te denken over al die andere klussen die nog liggen te wachten.
What’s next?
Inmiddels is mijn hoofd weer wat rustiger geworden en realiseer ik me weer mijn motto:
Hangt mijn leven ervan af? Nee?
Oké, dan is er niets om me echt druk over te maken.
Als vanzelf pak ik na de koffie de stofzuiger en laat die soepel en vlot over de vloer glijden. Of ik daarna ook nog ga dweilen, daar denk ik nog even niet aan. Ik kijk wel of het er van komt.
Eerst stofzuigen.
Dan pas denken aan het volgende.
Eén ding tegelijk. Stap voor stap.
De badkamer en de wasmand kan ik later die dag ook afvinken en de boodschappen, die doe ik gewoon morgen. Dan is het ook nog weekend.
De zolder, de ramen en het onkruid? Die wachten maar tot een ander moment.
En mocht je je afvragen hoe het met de hond en de katten is: ook die hebben het overleefd.
Moraal van het verhaal
- Denk niet te ver vooruit.
- Maak dingen niet te groot in je hoofd.
- Begin gewoon maar ergens en van daaruit zie je wel hoe ver je komt.
En de rest? De rest is voor later. Dat maakt het leven simpel en geeft me rust in mijn hoofd.
Ik wens je een fijn weekend!
P.S. Of ik nog aan het blog ben toegekomen? Die heb je net gelezen!